अंश माझा – वैशाली सुरेश
चिमुकल्या पाऊलांनी आली चांदणी
बनून सावली माझी, आली माझीया अंगणी
आजचा रविवार खास होता. आमच्या सोसायटीने वॉकेथॉन ठेवला होता. आदल्या रात्री लवकरच झोपले होते.
सध्याच्या काळात सोशल मीडिया मानवी जीवनाचा एक महत्वाचा भाग झाला आहे.
संस्कार करने से डर नहीं लगता साहब… सवालों से लगता है।
महाभारत
ती झेप त्या स्वातंत्र्यवीराची , ती झेप त्या तळपत्या सूर्याची
ती झेप त्या राखेतून उडणाऱ्या पक्षाची, ती झेप होती एका निखाऱ्याची
सुर्य अस्ताला गेला तेव्हा पारा शून्याच्याही खाली गेला, आणि हा म्हणे कॅनडातला ‘उन्हाळा’ होता.
ट्रिंग ट्रिंग ….ट्रिंग ट्रिंग… मोबाईल वाजत होता …..बराच वेळ झाला पण कोणीच उचलला नाही तसा ठेऊन दिला असावा
झपाझप पाय उचलत निघालो होतो, आभाळ भरून आले होते, पावसाची शक्यता होती, कुंद हवेमुळे अजूनच उकडत होते.
साधारणतः जानेवारीच्या शेवटच्या आठवड्यात आम्ही भारतात (पुणे येथे )आलो असताना पहिल्यांदा करोना विषाणू बद्दल ठळक पणे ऐकिवात आले.